بررسی اثر بخشی مداخله دین محور و مداخله تنفسی بهمراه باز خورد HRV بر افزایش هماهنگی روانی فیزیولوژیک (HRV) وکاهش افسردگی بیماران قلبی دارای پیوند عروق کرونر (CABG)

مقدمه:این پژوهش باهدف تعیین اثربخشی مداخله دین محور و مداخله تنفسی بهمراه بازخورد HRV برکاهش افسردگی و  افزایش HRV  و هماهنگی روانی فیزیولوژیک بیماران قلبی  دارای  پیوند عروق کرونر (CABG)انجام شده است. روش بررسی:دریک طرح آزمایشی60نفراز بیماران CABG که دوره بازتوانی قلبی خود بعد از انجام عمل جراحی بای پس را می گذراندند باروش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس بصورت تصادفی در سه گروه آزمایشی با مداخله دینی، گروه مداخله تنفسی و گروه گواه هرگروه20نفرتقسیم شدند. گروههای آزمایشی به مدت هشت هفته وهرهفته یک جلسه2 ساعتی  با انجام تکالیف مربوطه تحت مداخله برای افزایش هماهنگی روانی فیزیولوژیک قرارگرفتندوگروه گواه درطول این مدت هیچ درمانی دریافت نکردند.آزمودنیهای پژوهش توسط پرسشنامه افسردگی DASS-21 و نیز دستگاه پایش  تغییر پذیری ضربان قلب(HRV) قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای  تجزیه وتحلیل داده هاازآزمونهای تجزیه وتحلیل کواریانس ( ANCOVA) ونمودارهای توصیفی استفاده شد. یافته ها:نتایج آزمونهای تجزیه وتحلیل کواریانس تک متغیری نشان دادکه مداخله دین محور  برافزایش هماهنگی روانی فیزیولوژیک HRV)) و نیز کاهش افسردگی  بیماران CABG تاثیر مثبت و معناداری دارد. نتیجه گیری:اکثر بیماران CABG بعد از عمل جراحی دچار درجاتی از افسردگی می شوند که ممکن است در مراکز درمانی نادیده گرفته شود. بنابراین با توجه به نتایج این مطالعه توصیه می شود  مداخله های روانشناختی دینی محور و تنفسی در بر نامه بازتوانی این بیماران در مراکز درمانی قرار داده شود. واژگان کلیدی: مداخله دینی( معنوی)، مداخله تنفسی با بازخورد HRV، افسردگی، تغییر پذیری ضربان قلب( HRV) و هماهنگی روانی فیزیولوژیک) فرکانس رزونانس) وصول مقاله :10/7/95 اصلاحیه نهایی:27/10/95 پذیرش:27/10/95